ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ 2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΡΗΝΙΔΩΝ.ΕΔΩ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...

Σελίδες

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Storybird...

…ένας ελκυστικός τρόπος για να εμπνεύσετε το συγγραφέα στους μαθητές σας!

του Στεφανίδη Φίλιππου, δασκάλου ειδικής αγωγής, επιμορφωτή Β΄ επιπέδου


Όλοι μας γνωρίζουμε πως η παραγωγή προφορικού και γραπτού λόγου αποτελεί σκοπό του μαθήματος της γλώσσας. Το storybird είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά εύκολη στη χρήση web2.0 εφαρμογή η οποία, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να βοηθήσει στην κάλυψη της ανάγκης των μαθητών μας για έκφραση και επικοινωνία. Αφορά τη γραπτή έκφραση – δημιουργική γραφή, την καλλιέργεια της ευαισθησίας, την ανάπτυξη της φαντασίας, την αισθητική καλλιέργεια, την καλλιέργεια της δημιουργικής σκέψης και την ανάπτυξη της ικανότητας του μαθητή να παράγει – όσο επιτρέπει η ηλικία του – λόγο “σκόπιμα” διατυπωμένο “με τέχνη και με τρόπο”, όπως τονίζουν και τα αναλυτικά προγράμματα, αφού δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να χρησιμοποιούν έτοιμες εικόνες (δεσμευτικό), για να γράψουν (και στην Ελληνική Γλώσσα) και να συνθέσουν ιστορίες δίνοντάς τους και τη δυνατότητα σχολιασμού της δουλειάς των συμμαθητών τους. Ταυτόχρονα υποστηρίζει τη μαθησιακή διαδικασία μέσα από την παιδαγωγική αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών.
Ως εκπαιδευτικοί μπορείτε να δημιουργήσετε δωρεάν λογαριασμό για την τάξη σας και τον κάθε μαθητή σας ατομικά. Σας παρέχεται η δυνατότητα να δώσετε εργασίες στους μαθητές, να τις βαθμολογήσετε ακόμα και να τους δώσετε εικονικά αυτοκόλλητα για την προσπάθεια. (ισχύει μόνο για τους Pro και Pro+ χρήστες)
Για να χρησιμοποιήσετε την εφαρμογή πρέπει να κάνετε εγγραφή και για να ενσωματώσετε την ιστορία σας στο blog ή την ιστοσελίδα σας πρέπει να εγγραφείτε ως teacher/class.
Σχεδόν όλες οι υπηρεσίες του Storybird είναι δωρεάν, εκτός εάν θέλετε να τυπώσετε τα βιβλία που θα δημιουργήσετε εσείς και οι μαθητές σας.
Μπορεί να αξιοποιηθεί από δασκάλους, καθηγητές ξένων γλωσσών καθώς και στη διαπολιτισμική εκπαίδευση.
Για τις γιορτές των Χριστουγέννων μπορούν οι μαθητές να στείλουν τα Storybirds τους ως δωρεάν ηλεκτρονικές ευχές στους γονείς και τους φίλους τους. Δώστε τους τη δυνατότητα να γράψουν τις ευχές τους και, αφού προσθέσουν μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου,  επιλέγουν “Αποστολή”. Υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ακόμη και ενός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για την αποστολή των ευχών και των μηνυμάτων.
Δείτε μερικές ιστορίες:



Δυο κούκλες και ο ρατσισμός

πείραμα...

Ένα πείραμα από τους ψυχολόγους Kenneth και Mamie Clark που σκιαγραφεί τα θεμέλια του ρατσισμού, αποδεικνύει ότι η ρατσιστική αντίληψη μπορεί να καλλιεργηθεί και εδραιωθεί στην καρδιά και το μυαλό ενός αθώου μικρού παιδιού.
Το πείραμα παρουσιάζει την διαπίστωση πως από πολύ μικρή ηλικία αρχίζουμε όχι μόνο να βιώνουμε τον ρατσισμό, αλλά και να τον οικειοποιούμαστε. Συγκεκριμένες αντιλήψεις ενσωματώνονται και εξελίσσονται ως φυσική κριτική τοποθέτηση και όχι ως ρατσιστική ιδεολογία.
Οι Αφροαμερικάνοι ψυχολόγοι Kenneth και Mamie Clark ήταν γνωστοί για τα πειράματά τους την δεκαετία του 1930-1940 στα οποία χρησιμοποιούσαν κούκλες στα πλαίσια του ευρύτερου επιστημονικού ενδιαφέροντός τους για τη μελέτη των απόψεων των παιδιών σχετικά με τη φυλή.
Το εν λόγω βίντεο γυρίστηκε στο Μεξικό στα πλαίσια της αντιρατσιστικής καμπάνιας «Ρατσισμός στο Μεξικό» και είναι μια ρεπλίκα του πειράματος του ζεύγους Clark.
Κατά την διάρκεια του πειράματος τα παιδιά εκτίθενται στην θέαση δυο ίδιων κούκλων. Μοναδική διαφορά στην σχεδίαση ήταν το χρώμα του δέρματος της κάθε κούκλας, καθώς η μία είναι λευκή και η άλλη μαύρη. Τα παιδιά καλούνται να απαντήσουν σε διευκρινιστικές  ερωτήσεις, σχετικά με την προτίμησή τους. Ποια κούκλα τους αρέσει πιο πολύ, ποια πιστεύουν ότι είναι η καλή, ποια η κακή και ποια πιστεύουν ότι τους μοιάζει, είναι μόνο μερικές από τις χαρακτηριστικές ερωτήσεις στις οποίες καλούνται να απαντήσουν.

Στο βίντεο αποτυπώνονται οι δημοφιλέστερες απαντήσεις που έδωσαν τα παιδιά κατά την συνέντευξή τους. Το πείραμα διεξήχθη σε περιβάλλον εμπιστοσύνης και μετά από την συγκατάθεση των γονέων, οι οποίοι αναγνώρισαν την σημασία της εκστρατείας ενημέρωσης για το φαινόμενο του ρατσισμού που παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις στις μέρες μας.

Τα αποτελέσματα της τελευταίας έρευνας, που τοποθετείται μετά την εκλογή του Ομπάμα στην Αμερική, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς παρατηρείται μερική αλλαγή στις τοποθετήσεις των παιδιών εν συγκρίσει με παλαιότερες εκδοχές του ίδιου πειράματος. Για παράδειγμα, το 2005 αρκετά έγχρωμα παιδιά είπαν ότι τους μοιάζει η λευκή κούκλα, ενώ το 2009 το 88% έδειξε τη μαύρη.

Για την ιστορία, το έργο των Clark συνέβαλε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 1954, στην οποία προσδιορίζεται πως ο de jure φυλετικός διαχωρισμός στη δημόσια εκπαίδευση ήταν αντισυνταγματικός.


ActionAid:Παγκόσμια εβδομάδα δράσης για την εκπαίδευση 2014

4 – 10 Μαΐου 2014
Δες τι έγινε





Μία εκστρατεία από μαθητές όλου του κόσμου για τα παιδιά όλου του κόσμου! 

«Εκατομμύρια γονείς, δάσκαλοι και παιδιά ανά τον κόσμο απευθύνουν έκκληση στις κυβερνήσεις των χωρών τους, ώστε να παρέχουν δωρεάν και ποιοτική βασική εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Αυτοί, είναι υποστηρικτές της Παγκόσμιας Εκστρατείας για την Εκπαίδευση. Εμείς προσθέτουμε τη φωνή μας στη δική τους έκκληση. Με το να συμμετέχετε μπορείτε να γίνετε η πρώτη γενιά που θα δει κάθε παιδί του κόσμου να απολαμβάνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση». 



Nelson Madela and Graca Macel, Απρίλιος 2002


Στο διάστημα από 4 έως 10 Μαΐου το σχολείο μας ένωσε τη φωνή του μαζί με εκατοντάδες ακόμα σχολεία με σκοπό να ενισχύσει την εκστρατεία της ActionAid σε σχέση με τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των παιδιών με αναπηρία στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο.


   

Η Εκπαίδευση αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και βασικό όπλο στη μάχη κατά της φτώχειας. Για 61 εκατομμύρια παιδιά και 750 εκατομμύρια ενήλικες, αυτό το δικαίωμα παραβιάζεται καθημερινά.
Η Παγκόσμια Εκστρατεία για την Εκπαίδευση (Global Campaign for Education) προωθεί την Εκπαίδευση για Όλους ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και κινητοποιεί την κοινή γνώμη με σκοπό να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις και τη διεθνή κοινότητα. Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν την υποχρέωση να  παρέχουν δωρεάν δημόσια υποχρεωτική βασική εκπαίδευση σε όλους τους ανθρώπους κυρίως στα παιδιά, τις γυναίκες και σε όλα τα μέλη της κοινωνίας που κινδυνεύουν από αποκλεισμό.
Η καθολική και ποιοτική εκπαίδευση είναι εφικτή. Το κόστος, όμως, μιας ενδεχόμενης αποτυχίας είναι πολύ μεγάλο. 

Η συμμαχία Παγκόσμια Εκστρατεία για την Εκπαίδευση ιδρύθηκε το 1999 και η ActionAid είναι ιδρυτικό μέλος της. Βασικό εργαλείο της εκστρατείας είναι η Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την Εκπαίδευση. Σε αυτήν συμμετέχουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Δίκτυα της Κοινωνίας των Πολιτών, εκπαιδευτικοί και μαθητές από περίπου 120 χώρες του κόσμου. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι οι μαθητές οι οποίοι κάθε χρόνο καλούνται να δράσουν διεκδικώντας το δικαίωμα των συνομηλίκων τους να πάνε σχολείο.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Δράσης μαθητές από πλούσιες και φτωχές χώρες ενώνουν τις φωνές τους και μέσα από παραπλήσιες εκδηλώσεις, υπενθυμίζουν στους ηγέτες της χώρας τους τις δεσμεύσεις τους σχετικά με την εκπαίδευση και την ανάγκη ουσιαστικής κατοχύρωσης του δικαιώματος πρόσβασης κάθε παιδιού σε αυτήν.

“Τα Άτομα με Αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα λόγω της αναπηρίας, και τα παιδιά με αναπηρία δεν αποκλείονται από τη δωρεάν και υποχρεωτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ή τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λόγω της αναπηρίας, Τα Άτομα με Αναπηρία μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια ενταξιακή, ποιοτική και δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε ίση βάση με τους άλλους, στις κοινότητες στις οποίες ζουν ”

 (Απόσπασμα από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, 2008) 

Και  η πραγματικότητα;




  • Από τα 57 εκατομμύρια παιδιά που βρίσκονται εκτός Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παγκοσμίως υπολογίζεται ότι το 1/3 είναι παιδιά που έχουν κάποια αναπηρία.
  • Υπολογίζεται ότι 27 εκατομμύρια παιδιά που ζουν κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο, ούτε γνωρίζουν ότι θα μπορούσαν, λόγω της αναπηρίας τους.
  • Στα ελληνικά σχολεία υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με την Ειδική Αγωγή και τελικά έχουν μεγάλη επίπτωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης που δικαιούνται να λαμβάνουν και  μπορεί να οδηγούν σε αποκλεισμό τους.
 



 

Από το δημοτικό στο γυμνάσιο...

Μάντη Ειρήνη, ψυχοπαιδαγωγός

Η μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο είναι μια σημαντική αλλαγή στη ζωή των παιδιών, που σαν γονείς δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε.
Παρόλο που τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν βιώσει παρόμοιες μεταβάσεις και στο παρελθόν, όταν για παράδειγμα πήγαν από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό, η αλλαγή αυτή είναι κάτι παραπάνω από αλλαγή τάξης. Αποτελεί μια ολόκληρη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει όλες τις περιπλοκές που συνεπάγεται μια αλλαγή. Είναι μια μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβική, από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από το γνώριμο στο άγνωστο, από την υπακοή στην αναζήτηση, από τις φιλίες στις σχέσεις κ.ο.κ.

Πέραν όμως από τις αναπτυξιακές, συναισθηματικές και κοινωνικές αλλαγές που τα παιδιά θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στο Γυμνάσιο, υπάρ­χουν και οι αντικειμενικές διαφορές Δημοτικού-Γυμνασίου. Διότι στην ουσία και εδώ αλλάζουν όλα : περισσότεροι καθηγητές, περισσότερα μαθήματα, δουλειά στο σπίτι, εξετάσεις, εργασίες, περισσότερες δραστηριότητες και συνεπώς ευθύνες. Οι απαιτήσεις του Γυμνασίου σήμερα είναι πολύ πιο μεγάλες από άλλοτε. Είναι λοιπόν απόλυτα φυσιολογικό αρκετά από τα παιδιά της πρώτης τάξης του Γυμνάσιου να εμφανί­­σουν  δυσ­κολίες προσαρ­μογής στα νέα δεδο­μένα  συνή­θως από την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν από ένα μήνα μέχρι και ολόκληρη την φοίτηση του παιδιού στο Γυμνάσιο, εαν αυτό δεν λάβει την απαραίτητη στήριξη εγκαίρως.
Η μετάβαση αυτή βέβαια δεν απασχολεί και δεν επηρεάζει όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο. Άλλα παιδιά θα ενταχθούν ομαλά και άλλα λιγότερο ομαλά και αυτό εξαρτάται από πλήθος παραγόντων. Αυτό που είναι όμως σχεδόν βέβαιο είναι ότι τα παιδιά που αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο Δημοτικό, θα είναι περισσότερο αγχωμένα φοβισμένα και ανήσυχα απ’ ότι τα παιδιά που είχαν καλύτερη επίδοση και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο Δημοτικό.
Σύμφωνα με πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα όλα τα παιδιά σε αυτή τη μετάβαση φοβούνται και έχουν άγχος για αρκετά πράγματα που για ΄μας τους μεγάλους μπορεί να φαντάζουν απλά αλλά για τα παιδιά μας δεν είναι όπως:
¨ οι καινούργιοι χώροι των κτιρίων, στους οποίους μπορεί να φοβούνται μήπως χαθούν
¨ η επαφή με τα παιδιά άλλων σχολείων που θα γίνουν οι καινούργιοι συμμαθητές τους
¨ η επαφή με τα μεγαλύτερα παιδιά του Γυμνασίου
¨ ο φόβος για πειράγματα επιθέσεις και κακομεταχειρίσεις
¨ τα καινούργια και δυσκολότερα μαθήματα
¨ ο τρόπος διδασκαλίας των καθη­γητών
¨ η νέα κλίμακα αξιολόγησης (0-20)
¨  οι ωριαίες απουσίες και μια σειρά από άλλα πρακτικά αλλά όχι λιγότερο ουσιαστικά ζητήματα απασχολούν επίσης τους δωδεκα­ετείς μαθητές.
Ένας από τους πιο εμφανείς τρόπους για να διαπιστώσει κανείς δυσκολίες προσαρμογής είναι η μειωμένη επίδοση των μαθητών στα μαθήματα, ειδικά στα πρώτα tests και στο πρώτο τρίμηνο. Η έρευνα έχει δείξει ότι συχνά υπάρχει πτώση στην επίδοση και στα αποτελέσματα ενός μαθητή που βιώνει δυσκολίες προσαρμογής  στο Γυμνάσιο.
Πρέπει όμως να ξεκαθαριστεί ότι ένας μαθητής που στο Δημοτικό είχε μέσο όρο βαθμολογίας 9 δεν είναι απαραίτητο πώς θα αξιολογείται με μέσο όρο 18 στο Γυμνάσιο. Οι δυσκολίες που ορισμένοι μαθητές παρουσίαζαν στη μάθηση ορισμένων διδακτικών αντικειμένων στο Δημοτικό συνήθως αυξάνονται στο Γυμνάσιο. Το γεγονός αυτό δεν αποδίδεται μόνο στην αύξηση των απαιτήσεων του γνωστικού περιεχο­μένου των συγκεκριμένων διδακτικών αντικειμένων αλλά και στην επίδραση άλλων παραγόντων, ενδογενών (π.χ. συναισθηματικοί) ή μη (π.χ. διαπροσωπικές σχέσεις, οικογε­νειακό περιβάλλον).
Σύμφωνα με ερευνητές η μετάβαση αυτή περιλαμβάνει τέσσερις φάσεις:
Την προετοιμασία, τη μεταφορά,  την επαγωγή και την ενσωμάτωση
Η προετοιμασία αρχίζει νωρίς, όταν ο μαθητής είναι στο Δημοτικό σχολείο, και περιλαμβάνει μια σειρά από δράσεις που αφορούν στο συναισθηματικό και στο γνωστικό τομέα. Μέσα από αυτές ο μαθητής αναπτύσσει γνώσεις και δεξιότητες που τον χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητα και ως μέλος κοινωνι­κών ομάδων. Η μεταφορά από το μαθητή αυτών των  χαρακτηριστικών και των δυνατοτήτων στο Γυμνάσιο τον βοηθά να γεφυρώσει  σε μια δεύτερη φάση τη μια βαθμίδα με την άλλη. Η επαγωγή είναι μια καθημερινή διαδικασία  χρησιμοποίησης και εξέλιξης των γνώσεων και των μηχανισμών που έχουν αποκτηθεί κατά την προετοιμασία και έχουν μεταφερθεί από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο. Η διαδικασία αυτή θα οδηγήσει στην ενσωμάτωση, την τελική φάση, στο τέλος της οποίας  ο μαθητής αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος για το νέο του ρόλο ως μαθητής του Γυμνασίου.
Η διάρκεια της κάθε φάσης μπορεί να είναι διαφορετική για τον κάθε μαθητή. Συνεπώς, η καλή προετοιμασία ενδέχεται να φέρει την ενσωμάτωση γρηγορότερα. Αυτή λαμβάνει χώρα από τα χρόνια του Δημοτικού και εμπλέκει πλήθος ανθρώπων που έχουν την ευθύνη των παιδιών όπως γονείς, δάσκαλοι, φίλοι.
Σαν γονείς είναι σημαντικό να συζητάτε με το παιδί σας όλα όσα το απασχολούν, να απομυθοποιείτε καταστάσεις που το βασανίζουν, αλλά και να του αφήνετε χώρο να αρχίσει να αναπτύσσεται αυτόνομα. Επίσης είναι σημαντικό να εξασφαλίσετε ότι το παιδί σας έχει χρόνο για πράγματα που το ευχαριστούν και το ξεκουράζουν. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό η προετοιμασία στο γνωστικό τομέα να συμβαδίζει με τη συναι­σθηματική ενδυνάμωση.
Το πέρασμα από το δημοτικό στο γυμνάσιο είναι μια ακόμη αλλαγή στη ζωή του παιδιού αλλά και στη ζωή του γονέα. Όπως και με τις άλλες αλλαγές, χρειάζεται χρόνος, υπομονή και θετική στάση από όλα τα εμπλεκόμενα μέλη. Το παιδί που εισπράττει απαισιοδοξία από το περιβάλλον του είναι πιθανότερο να αντιμετωπίσει δυσκολίες σε αυτή τη μετάβαση απ’ ότι ένα παιδί  που είναι θωρακισμένο με αισιοδοξία.  Μια θερμή υποστήριξη σε αυτή τη δύσκολη περίοδο βοηθάει πολύ τα παιδιά μας σε αυτό το νέο ξεκίνημα. Παρόλ’αυτά είναι πολύ πιθανόν να ερωτηθείτε από το παιδί σας γιατί πρέπει να περάσει από τόσες δυσκολίες μέχρι να μεγαλώσει… Μια καλή απάντηση σε αυτό το ερώτημα που αφορά όλους μας έχει δωθεί από τον Barrie Hopson και είναι η ακόλουθη: «….Τίποτα και κανείς δεν παραμένει ίδιος. Η φύση απεχθάνεται τα κενά και την στασιμότητα. Ένα σταθερό σημείο δείχνει ότι είναι μια στάση ενός ταξιδιού από τον ένα τόπο στον άλλο. Αν σταθείς κάπου για πολύ το ταξίδι σου θα φθάσει στο τέλος. Μείνε και διασκέδασε αλλά όμως να ξέρεις ότι σε περιμένουν πολλά και διαφορετικά πράγματα ακόμα. Μπορεί να μην είσαι ικανός να διακόψεις το ταξίδι αλλά μπορείς να πετάξεις!»

Κατασκευές και ιδέες διακόσμησης για το καλοκαίρι

Για το σχολείο ή για το σπίτι μας!

Πατώντας πάνω στους συνδέσμους μπορείτε να μεταφερθείτε σε διευθύνσεις με πολλές ιδέες για καλοκαιρινές κατασκευές είτε για την τάξη μας είτε για να στολίσουμε το σπίτι μας.









Τρίτη 20 Μαΐου 2014

2η Ημερίδα - Κ.Π.Ε. Φιλίππων - Αποτίμηση εργασιών για τις σχολικές αυλές

Σχολική αυλή: Χώρος Αγωγής και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης


Όλα τα σχολεία που συμμετείχαν στο πρόγραμμα του Κ.Π.Ε. Φιλίππων "Σχολική αυλή: Χώρος αγωγής και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης" συναντήθηκαν για δεύτερη φορά στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας προκειμένου να παρουσιάσουν τα αποτελέσματα των εργασιών που πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς στις σχολικές αυλές. Το σχολείο μας έδωσε και αυτό το παρόν για άλλη μια φορά και όλοι μαζί αποτιμήσαμε το τελικό αποτέλεσμα.
Δώσαμε υπόσχεση, όμως, ότι οι εργασίες αυτές θα συνεχιστούν καθώς ένα μεγάλο μέρος του αρχικού σχεδίου δεν προλάβαμε να το υλοποιήσουμε κατά τη φετινή σχολική χρονιά.




Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η μητέρα στη Νεοελληνική Λογοτεχνία

«Αναφορά στον Γκρέκο» , ΝΙΚΟΣ  ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ    
                                                      
     
Οι ώρες που περνούσα με την μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο. Καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σαν να’ ταν ο αγέρας ανάμεά μας και βύζαινα.
Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μοσκομύριζε. Αγαπούσα πολύ τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της, τά’βαζε η μητέρα μου στις κασέλες και τα εσώρουχά μας, τα σεντόνια μας όλη μου η παιδική ηλικία μύριζε γαζία.
Μιλούσαμε, πολλές ήσυχες κουβέντες, πότε η μητέρα μου δηγόταν για τον πατέρα της, για το χωριό που γεννήθηκε, και πότε εγώ της στορούσα τους βίους των αγίων που είχα διαβάσει, και ξόμπλιαζα τη ζωή τους με την φαντασία μου· δε μ’ έφταναν τα μαρτύριά τους, έβαζα κι από δικού μου, ωσότου έπαιρναν τη μητέρα μου τα κλάματα, τη λυπόμουν, κάθιζα στα γόνατά της της χάδευα τα μαλλιά και την παρηγορούσα:

            -Μπήκαν στον Παράδεισο, μητέρα, μη στενοχιωριέσαι, σεργιανίζουν κάτω από ανθισμένα δέντρα, κουβεντιάζουν με τους αγγέλους και ξέχασαν τα βάσανά τους. Και κάθε Κυριακή βάζουν χρυσά ρούχα, κόκκινα κασκέτα με φούντες και πάνε να κάμουν βίζιτα στο Θεό.
            Κι η μητέρα σφούγγιζε τα δάκρυά της, με κοίταζε σα να μου έλεγε: «Αλήθεια λές;» και χαμογελούσε.

            Και το καναρίνι, μέσα από το κλουβί του, μας άκουγε, σήκωνε το λαιμό και κελαηδούσε μεθυσμένο, ευχαριστημένο, σαν να’ χε κατέβει από τον Παράδεισο, σαν να’ χε αφήσει μια στιγμή τους αγίους κι ήρθε στη γής να καλοκαρδίσει τους ανθρώπους.
            Η μητέρα μου, η γαζία, το καναρίνι, έχουν σμίξει αχώριστα, αθάνατα μέσα στο μυαλό μου· δεν μπορώ πια να μυρίσω γαζία, ν’ ακούσω καναρίνι, χωρίς ν’ ανέβει από το μνήμα της –από το σπλάχνο μου- η μητέρα μου και να σμίξει με τη μυρωδιά τούτη και με το κελάδημα του καναρινιού.

            Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει· χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη. Πηγαινόρχουνταν σαν πνέμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να’ χαν τα χέρια της μιαν καλοπροαίρετη μαγική δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινήν ανάγκη. Μπορεί και να’ ναι η νεράιδα, συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά, η νεράιδα που λεν τα παραμύθια, και κινούσε στο παιδικό μυαλό μου η φαντασία να δουλεύει: μια νύχτα ο πατέρας μου, περνώντας από τον ποταμό, την είδε να χορεύει στο φεγγάρι, χίμηξε, της άρπαξε το κεφαλομάντιλο, κι από τότε την έφερε σπίτι και την έκαμε γυναίκα του. Κι ολημέρα τώρα πάει κι έρχεται η μάνα μέσα στο σπίτι και ψάχνει να βρεί το κεφαλομάντιλο, να το ρίξει στα μαλλιά της, να γίνει πάλι νεράιδα και να φύγει. Την κοίταζανα πηγαινοέρχεται, ν’ ανοίγει τα ντουλάπια και τις κασέλες, να ξεσκεπάζει τα πιθάρια, να σκύβει κάτω απ’ το κρεβάτι, κι έτρεμα μην τύχει και βρεί το μαγικό κεφαλομάντιλό της και γίνει άφαντη. Η τρομάρα αυτή βάσταξε χρόνια και λάβωσε βαθιά τη νιογέννητη ψυχή μου· κι ακόμα και σήμερα αποκρατάει μέσα μου πιο ανομολόγητη η τρομάρα ετούτη: παρακολουθώ κάθε αγαπημένο πρόσωπο, κάθε αγαπημένη ιδέα, με αγωνία, γιατί ξέρω πως ζητάει το κεφαλομάντιλό της να φύγει.



Για κάθε μητέρα...


… και για τον υπέρτατο ρόλο της.








Αυτό είναι το πιο δύσκολο επάγγελμα του κόσμου

Χωρίς μισθό, προνόμια και ώρα για ύπνο: Αυτή είναι η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο.

Η αγγελία μόνο δελεαστική δεν ακουγόταν. Μία εταιρεία αποφάσισε να αναζητήσει κάποιον για τη θέση του «Διευθυντή Επιχειρήσεων» και περιέγραψε τη θέση ως τη δυσκολότερη δουλειά στον κόσμο. Κι όμως, 24 άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν και πέρασαν από συνέντευξη, κατά τη διάρκεια της οποίας τους περίμενε μία μεγάλη έκπληξη.





Σύμφωνα με την αγγελία, η δουλειά απαιτούσε πάνω από 135 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, με τον υπάλληλο να είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή, μέρα και νύχτα. Αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά σε εκείνα που άκουσαν οι 24 που ενδιαφέρθηκαν για τη θέση.

Οπως πληροφορήθηκαν, θα έπρεπε να έχουν γνώσεις ψυχολογίας, φαρμακευτικής, οικονομικών και μαγειρικής, όπως και να ξέρουν τα βασικά για την τεχνολογία. Επιπλέον, ο υποψήφιος θα έπρεπε να έχει την ικανότητα να στέκεται όρθιος για ώρες, να σηκώνει βάρη και να μπορεί να λειτουργεί με ελάχιστο ή ακόμη και καθόλου ύπνο. Και όλα αυτά, χωρίς μισθό.


Οι υποψήφιοι πέρασαν από συνέντευξη μέσω webcam, όπου ακούγοντας όλα τα παραπάνω, άρχισαν να αναφωνούν «είναι τρελό», «είναι βάναυσο», «είναι απάνθρωπο». Κάπου εκεί, όμως, ο εκπρόσωπος της εταιρείας τους αποκάλυπτε πως υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι που την κάνουν αυτή τη δουλειά, με τους συγκεκριμένους σκληρούς όρους, σε όλο τον κόσμο.

πηγή






Σαν σήμερα έγιναν τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης

11 Μαΐου 330 μ.Χ.

Σαν σήμερα πριν από 1684 χρόνια η πόλις του Βυζαντίου μετονομάσθηκε σε Κωνσταντινούπολη.

Η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης



Το δεύτερο γεγονός της βασιλείας του Κωνσταντίνου που, ύστερα από την αναγνώριση του Χριστιανισμού, έχει πρωταρχική σημασία, είναι η ίδρυση μιας νέας πρωτεύουσας στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου και στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου.

Πριν από τον Κωνσταντίνο οι αρχαίοι είχαν πολύ καλά εκτιμήσει τις στρατηγικές και εμπορικές δυνατότητες που είχε το Βυζάντιο, λόγω της θέσης του στα σύνορα Ασίας και Ευρώπης και λόγω του ελέγχου που ασκούσε στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Επίσης ήταν πολύ κοντά στις κύριες εστίες των ένδοξων αρχαίων πολιτισμών.

Τα πρώτα 50 χρόνια του 7ου αιώνα π.Χ. οι Μεγαρείς είχαν ιδρύσει μια αποικία, τη Χαλκηδόνα, στις ασιατικές ακτές του Βοσπόρου, ακριβώς απέναντι από τη θέση όπου αργότερα έγινε η Κωνσταντινούπολη. Λίγα χρόνια μετά την ίδρυση της Χαλκηδόνας, μια άλλη ομάδα Μεγαρέων ίδρυσε μια αποικία στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου, το Βυζάντιο, που πήρε το όνομά αυτό από τον αρχηγό των αποίκων Βύζα. Τα ανώτερα, σε σχέση με τη Χαλκηδόνα, προσόντα του Βυζαντίου είχαν πολύ εκτιμηθεί από τους αρχαίους. Ο Έλληνας ιστορικός του 5ου αιώνα π.Χ. Ηρόδοτος (IV, 44), γράφει ότι ο στρατηγός των Περσών Μεγάβαζος, όταν έφτασε στο Βυζάντιο ονόμασε τους κατοίκους της Χαλκηδόνας τυφλούς, γιατί, έχοντας τη δυνατότητα εκλογής, διάλεξαν τη χειρότερη από τις δύο πόλεις, παραβλέποντας την υπεροχή της θέσης όπου χτίστηκε αργότερα το Βυζάντιο. Αργότερα η φιλολογική παράδοση - συμπεριλαμβανομένου του Στράβωνα (VII, 6, c. 320) και του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου (Ann. ΧΙΙ, 63), αποδίδει τα λόγια του Μεγάβαζου, λίγο τροποποιημένα, στον Πύθιο Απόλλωνα, που είπε στους Μεγαρείς, όταν τον ρώτησαν που θα έπρεπε να χτίσουν την πόλη τους, να εγκατασταθούν απέναντι στην πόλη των τυφλών.

Το Βυζάντιο έπαιξε σπουδαίο ρόλο κατά τη διάρκεια των Ελληνοπερσικών πολέμων και την εποχή του Φιλίππου του Μακεδόνα. Ο Έλληνας ιστορικός του δεύτερου π.Χ. αιώνα Πολύβιος, ανέλυσε προσεκτικά την πολιτική και οικονομική θέση του Βυζαντίου. Αναγνωρίζοντας τη σημασία των εμπορικών σχέσεων της Ελλάδας με τις πόλεις της Μαύρης Θάλασσας, έγραφε, ότι δίχως την έγκριση των κατοίκων του Βυζαντίου ούτε ένα απλό εμπορικό πλοίο δεν μπορούσε να μπει στη Μαύρη Θάλασσα ή να βγει από αυτήν κι ότι με τον τρόπο αυτόν οι κάτοικοι του Βυζαντίου είχαν κάτω από τον έλεγχό τους όλα τα προϊόντα του Πόντου (Polybius, Historia, IV, 38,44).