Το παιδί
και η αλεπού
Γαλλική ταινία (2007), σκηνοθεσία Λικ Ζακέ με τους: Μπερτίλ Νοέλ Μπρουνό, Τομάς Λαλιμπερτέ
Υπόθεση: Ένα δεκάχρονο κορίτσι που μένει σ' ένα μεγάλο αγροτόσπιτο δίπλα στο δάσος γοητεύεται από μια αλεπού και αρχίζει μια συστηματική προσπάθεια να πλησιάσει το ζώο και να επικοινωνήσει μαζί του. Τελικά το καταφέρνει, αλλά ξεθαρρεύει τόσο πολύ μαζί της που ξεπερνά τα όρια.
''Πρόθεσή μου ήταν να κάνω τον θεατή να ταυτιστεί με την αλεπού. Να μπει στο πετσί της, στην ''καθημερινότητά'' της, σε αυτά που την απασχολούν, αυτά που κάνει κάθε μέρα, να ανακαλύψει τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες που βλέπει. Να δει τον κόσμο, όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά μέσα από τα μάτια αυτού του άγριου ζώου.
Από την άλλη ήθελα να πετύχω και το αντίστροφο! Όλα είναι κινηματογραφημένα στο επίπεδο της αλεπούς: το τοπίο, τα ζώα, οι ηθοποιοί. Οι εικόνες κατά συνέπεια που βλέπει ο θεατής, είναι εικόνες που θα έβλεπε μια αλεπού. Όταν οι δυο ματιές συναντηθούν, αυτή της μικρής κοπέλας και του ζώου, βλέπουμε δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου κόσμου.
Το τοπίο στο οποίο κινείται η αλεπού είναι εξιδανικευμένο. Τα Ευρωπαϊκά τοπία αν και μοιάζουν είναι και πολύ περίεργα! Τα δάση έχουν το καθένα διαφορετικά και αξιοθαύμαστα δέντρα ενώ τα ποτάμια, ανάλογα σε ποιο σημείο στέκεσαι, σχηματίζουν διαφορετικούς χρωματισμούς. Το πέτρινο τοπίο το οποίο φιλοξενεί την αλεπού, είναι σαν λαβύρινθος.
Η μόνη ανθρώπινη φωνή που ακούγεται σε αυτό το τοπίο είναι η λέξη ''αλεπού'' από το στόμα του κοριτσιού. Την ιστορία την αφηγείται το κοριτσάκι που έχει γίνει γυναίκα πια, η οποία και αναβιώνει τις αναμνήσεις της και τα συναισθήματά της.
Τελικά θα έλεγα ότι αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να παρασύρω τον θεατή να ταξιδέψει μαζί με το κορίτσι, σε ένα οικείο τοπίο και ταυτόχρονα τόσο ξένο, όταν το δει κανείς όπως το βλέπει μια αλεπού! Η ταινία επίσης είναι ένας καθρέπτης που αντικατοπτρίζει τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα. Μια ωδή στην εξημέρωση. Τέλος, είναι μια αυτοβιογραφική ιστορία για την εποχή που μπορούσα να τρέξω ανέμελα μέσα στη φύση, όταν ήμουν δέκα χρονών''.
ΛΙΚ ΖΑΚΕ
